31 października, Kościoły ewangelickie obchodzą Święto Reformacji – pamiątkę słynnego wystąpienia ks. Marcina Lutra, które dało początek odnowie duchowej chrześcijaństwa zachodniego.
31 października 1517 r., a więc w wigilię Święta Wszystkich Świętych, augustiański mnich i profesor teologii Marcin Luter (1483-1546), zgodnie z ówczesnym zwyczajem przybił do drzwi kościoła zamkowego w Wittenberdze 95 tez. Dotyczyły one nadużyć w Kościele zachodnim, szczególnie tych, które związane były ze sprzedażą odpustów.
Ogłoszenie tez nie od razu zmieniło kościelną rzeczywistość – wielu reformatorów przed Lutrem postulowało reformę Kościoła, stąd też wystąpienie wittenberskiego Reformatora wpisywało się w pasmo długich dążeń do odnowy religijnej europejskiego chrześcijaństwa.
31 X 1517 roku jest symboliczną datą, punktem orientacyjnym w dziejach Europy i historii Kościoła, oznaczającą z jednej strony nową epokę w życiu religijnym Starego Kontynentu, na którą składa się renesans teologii i pobożności, ponowne sięgnięcie do źródeł biblijnych i patrystycznych, a z drugiej wyodrębnienie się w Kościele Powszechnym (Katolickim) nurtu reformacyjnego, z którego w kolejnych latach powstawały niezależne od papiestwa Kościoły ewangelickie.
Reformacja, wpisana w kontekst dramatycznych wydarzeń polityczno-społecznych XVI-wiecznej Europy, nie była w sferze religijnej radykalną rebelią, a wyrazem wiary i tęsknoty za Ewangelią. W krajach, do których dotarła Reformacja nastąpiło religijne przebudzenie, a także niespotykany dotąd rozwój kultury: piśmiennictwa w językach ojczystych, muzyki i wielu innych aspektów społecznych.
Marcin Luter jako zakonnik
Drzwi kościoła zamkowego w Wittenberdze, gdzie, jak się przyjmuje, Marcin Luter przybił swoje 95 tez