Zmartwychwstanie Pańskie (Wielkanoc) to najradośniejsze święta w roku kościelnym.

Święta Wielkiej Nocy upamiętniają jedną z dwóch najdonioślejszych rzeczy w historii ludzkości – Zmartwychwstanie Chrystusa, które jest zwycięstwem nad mocą śmierci.

Sens Wielkanocnej Niedzieli wyraża się w odkryciu, że to Jezus Chrystus ma władzę nad życiem i śmiercią. Nad tymi, którzy ufają Jezusowi, śmierć również nie ma już swej władzy.

Wielkanoc jest najstarszym (obchodzonym od I w.) i zarazem najważniejszym świętem chrześcijańskim, obchodzonym przez wszystkich chrześcijan bez wyjątku. Od ok. 325 r. chrześcijanie obchodzą ją w pierwszą niedzielę po pierwszej wiosennej pełni księżyca, co ma odpowiadać pierwszej niedzieli po 14 nisan (czyli rozpoczęciu żydowskiej Paschy). Warto przypomnieć, że celebracja niedzieli, jako szczególnego dnia w tygodniu opiera się właśnie na tym, że każda niedziela jest pamiątką Niedzieli Wielkanocnej, niedzieli Zmartwychwstania.

Kościół obchodzi Wielkanoc w ciągu dwóch dni: w niedzielę i poniedziałek. Zwyczajowo w niektórych parafiach w niedzielę odprawiane jest najpierw poranne nabożeństwo (jutrznia), następnie uroczyste nabożeństwo ze spowiedzią i Komunią Świętą. Kolorem liturgicznym jest biel. Znów biją dzwony, a w kościołach słychać radosne “Alleluja”.

W Poniedziałek Wielkanocny luteranie ponownie gromadzą się na nabożeństwach i wspominają historię uczniów, którzy wracali z Jerozolimy do Emaus. Spotkanie ze Zmartwychwstałym Jezusem, Jego wykład Słowa Bożego w drodze i łamanie chleba otworzyły uczniom oczy.

W Kościele ewangelickim w centrum życia wiary i wyznawania luteranie stawiają Pismo Święte, które nic nie mówi na temat zewnętrzności. Dlatego nie są pielęgnowane niektóre zewnętrzne tradycje Wielkiego Tygodnia i Wielkiej Nocy, takie jak święcenie pokarmów czy budowanie grobów Chrystusowych. W dniach świątecznych wierni Kościoła ewangelicko-augsburskiego starają się skupić na zwiastowaniu żywego Słowa Bożego oraz porządkowaniu własnego życia przed Bogiem i ludźmi.

(źródło: luteranie.pl)

Dirk Bouts, obraz “Zmartwychwstanie”