Wielka Sobota to kolejny dzień wyciszenia, który przypomina, że Jezus spoczął w grobie.

Wielka Sobota podtrzymuje zadumę i wyciszenie Wielkiego Piątku, podkreślając spoczynek Jezusa w grobie. Dzwony w kościołach milczą. W Wielką Sobotę w niektórych parafiach są odprawiane krótkie nabożeństwa. Barwą liturgiczną jest czerń. Jest to dzień łączący gorycz i ból pamiątki śmierci Chrystusa z pełnym nadziei oczekiwaniem na radość Zmartwychwstania.

W Kościele ewangelicko-augsburskim nie praktykuje się święcenia w kościołach pokarmów wielkanocnych. Natomiast w ewangelickich domach każdy pokarm i każdy posiłek (także ten świąteczny) poświęca się Słowem Bożym i modlitwą.

Już Mały Katechizm ks. Marcina Lutra zachęca do tego, aby „ojciec rodziny … domowników swoich nauczał modlitw stołowych”, podając przy okazji kilka ich wzorów. To codzienne błogosławienie pokarmów przy stole w ciągu wieków rozwinęło się poprzez wprowadzenie wielu modlitw stołowych. Taką modlitwą każdy winien poświęcić swój posiłek, także ten wielkosobotni czy wielkanocny.

Przyjdź Panie Jezu,
Bądź gościem nam:
Pobłogosław nas i te dary,
Które dajesz Sam. Amen.